P. Bruegel - Myśliwi w śniegu (zima)

Myśliwi na śniegu – obraz niderlandzkiego malarza Pietera Bruegla. Powstał w 1565, obecnie znajduje się w Kunsthistorisches Museum w Wiedniu. Dzieło to jest namalowane techniką olejną na desce. Stanowi część cyklu zatytułowanego Pory roku. Cykl ten składał się z sześciu desek namalowanych w 1565 dla Niclaesa Jonghelincka, które w 1594 stały się własnością Habsburgów, a następnie zostały przekazane miastu Antwerpia jako gwarancja majątkowa. W 1659 pozostało już tylko pięć malowideł, które dziś znajdują się w Wiedniu, Pradze i Nowym Jorku. Są to: Sianokosy, Żniwa, Powrót stada i Pochmurny dzień. Obraz Myśliwi na śniegu ilustruje zimę. Seria obrazów, do których należy dzieło, nawiązuje do długiej, sięgającej jeszcze średniowiecza tradycji umieszczania w modlitewnikach i brewiarzach wykonanych z wielką starannością i szczegółowością miniatur przedstawiających życie dworu i wsi.

Opis

Kolory użyte przez Bruegla dobrze oddają atmosferę zimy. Dominują tu kolory biały i bladoniebieski, a wyraziste dodatki są utrwalone w czerni. Wszystko to sprawia, że oglądający prawie odczuwa chłód emanujący z zimowego pejzażu, który może sprawiać wrażenie naturalności, ale jest w rzeczywistości stylizacją artystyczną, dokonaną w celu uwydatnienia charakterystycznych cech tej pory roku. Kompozycja obrazu zbudowana jest na krzyżujących się przekątnych, chociaż dzięki umiejętnemu zabiegowi umieszczenia drzew na pierwszym planie perspektywa ulega skróceniu i rzeczywista struktura malowidła pozostaje nieco w ukryciu. Obraz przedstawia na pierwszym planie trzech myśliwych powracających z polowania, o czym świadczy zając niesiony przez jednego z nich. Za myśliwymi podąża sfora psów. W lewej części obrazu widać grupę ludzi przy płonącym ogniu. Zarówno myśliwi, jak i ludzie przy ogniu, to jedyne w miarę wyraźnie namalowane postacie ludzkie. Z kompozycji obrazu widać, że dla autora nie jest najważniejsze dokładne odwzorowanie postaci. Chodziło mu raczej o pejzaż, ludzie stanowią jedynie jego elementy, co najwyraźniej widać w rozproszonej grupie ludzi ślizgających się na zamarzniętym stawie, widocznej na drugim planie z prawej strony obrazu. Ludzie ci z daleka wyglądają jak czarne plamki. Postacie ludzkie, jak i latające ptaki oraz znajdujące się na pierwszym planie drzewa, namalowane są w tonacjach czerni, co w kontraście z bielą wszechobecnego śniegu uwydatnia atmosferę zimy. Zimową aurę podkreśla wiele elementów: ośnieżone góry w głębi, pokryte śniegiem dachy domów, zamarznięta woda tworząca rozległą ślizgawkę, ale także takie detale jak sople lodu zwisające z młyńskiego koła w prawej dolnej części malowidła.