Olga Boznańska - Imieniny babuni

Obraz wywołuje nieokreślony smutek. Dziewczynka na pierwszym planie ubrana w długą, białą strojną sukienkę, trzymająca w ręku bukiecik kwiatów sprawia wrażenie przestraszonej i niepewnej. Opiera się o jasną ścianę i jakby wrosła w podłogę nie może zrobić następnego kroku ...Na wysokości głowy dziecka widnieje pochyło zawieszone lustro, które wprowadza dziwny niepokój. Wnuczka przyszła złożyć życzenia babuni, która widoczna jest na drugim planie – jej sylwetkę tworzą pastelowe plamy- płaska stanowi twarz, ciemniejsza – bluzkę i jaśniejsza – spódnicę.. Zajęta robótką starsza pani nie zwraca uwagi na bezradne dziecko. Dlaczego te imieniny są takie smutne mimo jasnej i radosnej kolorystyki obrazu?

Zastanawia kilka drobiazgów...Dlaczego dziewczynka stoi pod ścianą a kwiatki trzyma w opuszczonej rączce? Poza tym wśród kwiatków znalazł się jakiś granatowy, symbol czegoś nieprzyjemnego...Być może dziecko zostało zmuszone do złożenia życzeń, mimo iż wcale nie czuje więzi rodzinnej z babcią? Nie ma zamiaru rzucać się jej na szyję...Babunia też zupełnie nie jest zainteresowana dziewczynką, jakby w ogóle nie zauważyła jej wizyty. Tak naprawdę jednak nie wiadomo, dlaczego bohaterki obrazu zachowują taką rezerwę wobec siebie.

W obrazach Olgi Boznańskiej dominuje zwykle nieokreślony smutek, jakiś niepokój, który zmusza odbiorcę do refleksji, ucieczka od konwenansów... To charakterystyczny styl artystki. Na próżno tu więc szukać radosnej wnuczki ściskającej niemniej serdeczną babcię...

Dzięki zastosowaniu planu pierwszego, drugiego i tła a także barwnych, pastelowych plam oraz ram lustra wiszącego na bocznej ścianie malarka wyznaczyła perspektywę obrazu.