Vincent van Gogh - Gaj oliwny II

Cykl obrazów z drzewami oliwnymi w roli głównej powstał podczas krótkich wycieczek van Gogha poza teren szpitala psychiatrycznego w Saint-Rémy. Szczególną uwagę artysty zwróciły gaje oliwkowe.

W cyklu Gaj oliwny van Gogh podjął drzewo jako temat, ale w inny sposób, niż cyprysy – cała powierzchnia obrazu zdominowana została przez jeden ruch. Pracując pospiesznie artysta połączył poszczególne elementy w wyobrażenie zagajnika oliwnego, którego drzewom wiejące, porywiste mistrale nadały poskręcane formy. Ziemia, drzewa i niebo zostały oddane tym samym pociągnięciem pędzla, co połączyło je w jedną harmonijną całość. Sękate i powykrzywiane drzewa van Gogh namalował pociągnięciami krótkimi i łukowatymi, zaznaczając czarne kontury pni.

Trzy duże płaszczyzny ochry, zieleni i błękitu odznaczają się powściągliwą i łagodną tonacją. Kontrasty kolorystyczne zostały stonowane: błękitny kolor nieba powtarza się w liściach i pniach drzew, których zielone i szare odcienie powtarzają się z kolei w kolorach ziemi. Równowaga między barwami zimnymi a ciepłymi wydaje się kojąca. Tylko pnie drzew o osobliwych kształtach, oddane czarnymi konturami, wydają się wić w gwałtownych konwulsjach, co dodaje obrazowi odrobiny niepokoju.

Zachowało się ok. 15 obrazów z drzewkami oliwnymi w roli głównej z czasów pobytu van Gogha w Saint-Rémy.